یا زهرا (سلام الله علیها)

مقدمه
ولایت و ولایت مداری از اصول اولیه شیعیان است، به عبارتی این است که نسبت به امامان خویش شناخت داشته باشند و بعد از شناخت با دل و جان ولایت آنها را بپذیرند و سرا پا تسلیم فرامین آن بزرگواران باشند و آن چنان به ولایت اهل بیت دل بسته باشند که شادی و حزن خود را خوشی و ناخوشی و تمام لذایذ و شدائد زندگی را با ولایت و محبت ائمه اطهار پیوند زنند.
امام صادق (ع) فرمودند: «شیعه ما نیست کسی که به زبان بگوید شیعه هستم ولی در عمل با ما مخالفت کند. و آثار ما را زیر پا بگذارد و لکن شیعه کسی است که با زبان دل با ما موافق باشد».
وقایعی که در امت اسلامی بعد از وفات پیامبر گرامی رخ داد جنبه ی یک حادثه ی آنی در طی مدت حداکثر 3 ماه را ندارد بلکه جریانهایی منظم شده در جهت بر اندازی اصل اسلام که پذیرش ولایت و تسلیم بودن در برابر امر خداست می باشد. در هر جریانی عوامل بوجود آورنده و زمینه های آماده ای برای شکل گیری اهداف جریان وجود دارد که آثاری نیز بر آن مترتب می شود و برای پی بردن به تمام زوایای این جریان باید از اهداف آن شروع کرد.
بعد از واقعه غدیر خم و معرفی علی (ع) به عنوان امیرالمؤمنین و جانشین پیامبر جریانی در جهت کنار زدن و حذف امر پیامبر در مورد سرپرستی امت بعد از خود که در سقیفه نمود پیدا کرد شکل گرفت مسئولیت اولیه این جریان انفصال امت از ولایت است که با شعار ما حاکم دیکته شده نمی خواهیم محقق شد. آن کسی که در مقابل این جریان ایستاد و خار چشم عوامل ولایت شهید شد، حضرت زهرا (س) است.
حضرت زهرا (س) بانویی است که تاریخ خلقت جهان هنوز چنین شخصیتی را به خود ندیده است . او کسی است که واسطه خلقت عالم و آدم و تمامی موجودات است. این معنی در حدیث قدسی که توسط جابر بن عبدالله انصاری نقل شده بدست می آید که رسول خدا از قول خدای متعال می فرمایند: « یا احمد- لو لاک لمّا خلقت الافلاک و لولا علی لمّا خلقتک و لو لا فاطمه لمّا خلقتکما » در این حدیث پیامبر واسطه خلقت جهان و امیر المؤمنین (ع) واسطه خلقت پیامبر و اما فاطمه زهرا (س) واسطه خلقت پیامبر و امیر المؤمنین است. بنابراین بر ما واجب است که اصول حاکم بر زندگی ائمه، بویژه حضرت زهرا (س) را بدانیم و آنها را در زندگی روزمره خود پیاده کنیم. همچنین حضرت زهرا(س) الگوی ولایت مداری را به عنوان اولین زن به ما می آموزد زیرا ایشان با اینکه تنها بودند اما برای حفظ ولایت و امامت تا پای جان ایستادند و نهایتاً جان خود را نیز در این راه فدا کردند.