یا زهرا (سلام الله علیها)

آیا ولایت مداری با ولایت پذیری یکی است؟
ولایت مداری به این معنی است که صدر تا ذیل عمل اجتماعی و سیاسی و فرهنگی با اشاره به نگاه رهبری انجام می شود اما ولایت پذیری به این معناست که فرد بر اسا عقل و تدبیر و فهم خود عمل می کند اما اگر در حین انجام کار احساس کند تعارضی با فرمان ولی پیش آمده خود را اصلاح می کند.
دو مفهوم ولایت پذیری و ولایت مداری بعضاً به صورت مشترک و برای انتقال یک مفهوم با یک رفتار استفاده می شوند. به ظاهر هر دو واژه کاربرد یکسان دارند و برای انتقال یک مفهوم که همان تبعیت از ولایت است استفاده می شود اما دقت در مفاهیم مذکور نشان می دهد آنان مترادف هم نیستند و هر کدام مؤید یک رفتار مشخص در مواجهه با توصیه ها یا فرامین ولایت اند. شخص ولایت مدار گوش به فرمان است و اشاره های ولی را دنبال می کند اما ولایت پذیر قدری با ولایت مدار متفاوت است. ولایت پذیر به کسی می گویند: که بر اساس فهم و عقل و تدبیر و فهم خود عمل کند اما اگر در حین کار ببیند تعارضی پیش آمده با فرمان ولی، خود را اصلاح می کند و بین نظر خود و نظر ولی، فرمان ولی را اولی بداند و تدبیر خود را به حاشیه براند.

ولایت مداری نیازمند دو عامل مهم:
باید توجه داشته باشیم که ولایت الهی و ولایت پیامبر اکرم(ص) و امیر المؤمنین و ائمه اطهار دارای مراتب مختلف است مهم کسانی که از این ولایت برخوردارند در یک درجه نیستند برای رسیدن به بالاترین مراتب این ولایت دو چیز نیاز است: 1. معرفت و شناخت 2. داشتن اراده ی قوی و التزام عملی
انسان بودن و درآمدن در زمره ی حزب الله و اهل ولایت نیازمند دو توفیق از ناحیه خداست. یکی توفیق در کسب معرفت و شناخت و دیگری توفیق عمل به معرفت کسب شده. یکی از امتحانهای دشوار الهی نیز در مقام عمل آنگاه ظاهر می شود که منافع و لذتهای زندگی دنیایی یک شخص با اعتقاداتش  هم خوانی وهمسویی نداشته باشند به عبارت دیگر چنانچه بخواهد بر طبق اعتقاداتش عمل کند مجبور باشد از بعضی لذتها و خوشی ها صرف نظر کند. در چنین جایی زمینه امتحان برای او فراهم می شود. آیا منفعت و لذت خویش را مقدم بدارد یا بدانچه ایمان آورده ملتزم  شود؟!آیا اگر چنین امتحانی برای ما پیش بیاید به پیمان و بیعتی که با اولیای خدا بسته ایم وفادار خواهیم ماند.

ولایت مداری خصیصه مهم حزب الله در قرآن
قرآن کریم در دو آیه تعبیر حزب الله را به کار برده، یکی از آنها آیه ی شریفه 56 سوره مائده است.« الذین امنوا فأن حزب الله هم الغالبون» این آیه شریفه در مورد اتفاق معروف حضرت علی (ع) که در نماز در حال رکوع است، بنابراین خداوند متعال در این آیه ولایت و حزب الله را یکی قرار داده است.
دومین آیه ،آیه ی 22 سوره مجادله است:«لا تجد قوماً یؤمنون بالله و الیوم الاخر یوادون من حاد الله و رسوله و لو کانوا ابائهم و ابنائهم او اخوانهم او عشیرتهم اولئک کتب فی قلوبهم الایمان و ایدیهم بروح منه و یدخلهم جنات تجری من تحت الانهار خالدین فیها و فی الله عنهم و رضوا عنه اولئک حزب الله الا ان حزب الله هم المفلحون »در این آیه نیز اوصاف اهل بیت و حزب الله را ذکر نموده . از مطالعه و تطبیق این دو آیه (56 مائده و 22 مجادله)به خوبی بدست می آید که اهل بیت همه مصداق کامل و تام حزب الله هستند.
حزب الله کسانی هستند که خدا را به ولایت پذیرفته اند و او را ولی خویش قرار داده اند پس پذیرش ولایت الهی نیز هنگامی که برای ایشان پیامبری معرفی می گردد ولایت پیامبر را پذیرا می گردند آنان هم چنین پس از ولایت پیامبر ولایت جانشین آن حضرت یعنی ولایت ائمه را نیز می پذیرند در مقابل حزب الله حزب شیطان وجود دارد که ولایت هیچکدام را قبول ندارن و خود را تحت ولایت شیطان قرار داده اند و از او فرمان می برند.